Een bijzondere dag

Het is vandaag een bijzondere dag: Eva wordt 13. Voor wie zich nu nog afvraagt wie dat is: mijn dochter natuurlijk die ik voor het laatst heb gezien toen ze twee maanden oud was. 13 jaar geleden stond ik als verse vader bij het kraambed van haar moeder en zag deze kleine meid ter wereld komen. Deze wonderlijke gebeurtenis staat mij op haar verjaardag altijd kraakhelder voor de geest. Alsof het nog maar een half uurtje geleden is gebeurd. En ik weet nog dat er tijdens het zien van Eva's komst drie emoties zeer sterk aan de oppervlakte van mijn brein kwamen bovendrijven: het besef dat ik ooit dood zou gaan. Verder voelde ik een onwaarschijnlijk sterke band met mijn eigen moeder. En ik kreeg weer een Godsbesef omdat ik mij maar al te goed realiseerde dat ik zo'n fraai levend wezen nooit zelf kon verzinnen. Ik wist dat ik niet meer dan een intermediair ben geweest in een proces dat ik nimmer zal doorgronden.