Terug uit Lissabon

Vanavond ben ik teruggekomen van een tweedaagse trip in Lissabon. Daar heb ik gereden met de nieuwe Skoda Citigo, een derivaat van de Volkswagen Up!. Voor degenen die mij kennen| ik ben dus weg geweest voor mijn werk als autojournalist bij de ANWB. Mijn directe omgeving hoef ik niet uit te leggen wat ik tijdens zo'n persreisje doe. Maar wie voor het eerst hoort van mijn vele reizen die ik voor mijn werk maak denkt vaak dat ik op kosten van de auto-industrie hossend en feestend door het leven ga. Mooi niet dus. Een programma van een auto introductie zit uiterst efficient in elkaar. Je vliegt op maandag om 11 uur naar een locatie in Europa en de volgende dag sta je in de avond weer op Schiphol. In die tussentijd heb je met de auto gereden, een persconferentie bijgewoond, een hapje gegeten, geslapen, ontbeten, gereden in een ander model met een andere motorisatie en vervolgens weer teruggevlogen naar Nederland. Van Lissabon heb ik slechts iets gezien door de voorruit van de Skoda Citigo. Feesten en partijen??? Welnee. Ik ben ook redelijk kapot na zulke dagen. Maar toch vind ik dit werk nog steeds leuk. Omdat ik van auto's houd. Gelukkig mag je je werk ook in het Calvinistische Nederland leuk en spectaculair vinden. Oh ja, en die Skoda Citigo is een fantastisch rijdend autootje.

ZAAAAAAATURDAG.....

Zaterdag... Ik heb enorm uitgeslapen. En ik kom moeilijk op gang. Hoewel elk weldenkend mens de zaterdag benut om leuke dingen te doen, gaat deze vrije dag bij mij meestal op aan een bezoekjes aan het Total pompstation en de supermarkt C1000.  Eigenlijk volg ik een vast ritueel. Eerst bij de pomp olie checken, tanken, lotto spelen en sigartetjes halen (wanneer stop ik nu toch eens met die flauwekul?). En dan sjezen naar Reigersbos voor de boodschappen. Morgen komt mijn beste vriend Branco eten en ik ga hem maar weer eens vergasten op spaghetti bolognaise. Een doorontwikkeld recept dat zijn oorsprong vindt in mijn studententijd. de ingredienten haal ik bijkans blind uit de schappen. Verder hen ik ook nog een goede daad verricht.  Althans, dat vind ik. Mijn ex Fatos heeft dringend gezelschap nodig en dat meent ze te hebben gevonden in een konijn. Dus vandaag zo'n beest opgehaald met alle toeters en bellen eromheen: behuizing, stro, vreten... Oh ja, het konijn heb ik maar betaald. De rest was al duur genoeg voor mevrouw. Nou ja, ze heeft in elk geval iets om vast te houden en te aaien.

Een bijzondere dag

Het is vandaag een bijzondere dag: Eva wordt 13. Voor wie zich nu nog afvraagt wie dat is: mijn dochter natuurlijk die ik voor het laatst heb gezien toen ze twee maanden oud was. 13 jaar geleden stond ik als verse vader bij het kraambed van haar moeder en zag deze kleine meid ter wereld komen. Deze wonderlijke gebeurtenis staat mij op haar verjaardag altijd kraakhelder voor de geest. Alsof het nog maar een half uurtje geleden is gebeurd. En ik weet nog dat er tijdens het zien van Eva's komst drie emoties zeer sterk aan de oppervlakte van mijn brein kwamen bovendrijven: het besef dat ik ooit dood zou gaan. Verder voelde ik een onwaarschijnlijk sterke band met mijn eigen moeder. En ik kreeg weer een Godsbesef omdat ik mij maar al te goed realiseerde dat ik zo'n fraai levend wezen nooit zelf kon verzinnen. Ik wist dat ik niet meer dan een intermediair ben geweest in een proces dat ik nimmer zal doorgronden.

Hier is hij dan...

Hier is hij dan, mijn allereerste publieke prive-blogje om commentaar te geven op de wereld van vandaag. Ook zal ik elke dag proberen enkele zieleroerselen eruit te gooien. Ik moet echt gaan oefenen met bloggen. Straks hoop ik namelijk tijdens mijn sabbatical (jawel) in oorden te vertoeven waar je anders niet zo snel komt. Zo heb ik wilde plannen om in Afrika op een schooltje les te gaan geven, olifanten te verzorgen in Azie en wellicht ga ik ook nog naar Zuid Amerika om ergens vrijwillig te klussen. En tja, dan wil ik toch een dagboekje bij gaan houden. Dus... Trouwens, voor suggesties op het gebied van vrijwilligerswerk sta ik wijd open. Groet, Adriaan.