Het is weer kerstmis. En dit feest is echt universeel geworden. Want ook in het Boeddhistische
Thailand waar ik nu vertoef om een mogelijk nog braak liggend stukje van mijn
geest te bebouwen, zijn alle bars,
winkels en massagesalons opgesierd met een kerstboompje. En in de
winkelstraten van kustplaats Hua Hin
klinkt tot vervelens toe het liedje ‘’jingle bells.’’ ‘’Melly Clismas,’’ schreeuwen de barmeisjes
naar elke langslopende ‘’fallang’’ (het Thaise woord voor vreemdeling, een
fraaie verbastering van het Engelse ‘’foreigner’’ ). En de betekenis van kerst kennen ze
desgevraagd ook: ‘’Santa Claus blinging plesents.’’ Verder hebben de restaurants kerstmenu’s
samengesteld. En de meiden van de massagesalons met hun rode mutsjes op gaan straks
feestbeestend los met een fles Singha bier in de ene hand en een bleke, bejaarde
‘’fallang’’ met voldoende Baht’s aan boord in de andere hand. Ja, ook in Thailand wordt volop kerstmis
gevierd.
Even los van het materiële deel van de kerstviering: ik ben hier
ook neergestreken voor bezinning. En om iets meer te leren over het Boeddhisme.
Oh geen zorgen, ik keer niet terug met een kaal hoofd en slechts gekleed in een
oranje gewaad. Ook zal ik mijn koffer niet omruilen voor een bedelnap. Dat zou een belediging zijn voor de monniken
hier die het materialisme echt hebben afgezworen. Maar ik vind wel inspiratie
in de leer van de Boeddha. En ook daar kom ik de universele waarden weer tegen
die elk goedwillend mens nastreeft: liefde, respect en mededogen. De invalshoek
is even anders. Maar verder maakt het echt niet zoveel uit of je nu de bergrede
uit de bijbel, een mooi humanistisch manifest of de acht spaken van het
Boeddhistische Dharma- wiel als anker in je leven toelaat.
Liefde, respect, mededogen… Ik schrijf deze woorden op
terwijl in mijn achterhoofd enkele vreselijke gebeurtenissen van de afgelopen
weken om aandacht schreeuwen. Waar is het respect gebleven op het moment dat
een grensrechter wordt doodgeschopt? Waarom hebben de liefde en het mededogen de
persoon verlaten die twintig kleine kinderen, zes van hun leraren en zelfs zijn
eigen moeder vermoordt? Vragen waar geen antwoorden op komen. Het enige dat ik
kan doen is gedenken wat voor een trieste kerst de nabestaanden doormaken. Waarbij
ik gelijk ook denk aan het verdriet van ouders die hun kinderen door zinloos
geweld zijn verloren in Afghanistan,
Palestina, Israel… enfin, vul alle landen van de wereld maar in.
Kerstmis met Boeddha. De omstandigheden zijn wat anders.
Al is het alleen al dat ik kerst vier
bij 32 graden Celcius boven nul. Maar het kerstgevoel blijft hetzelfde: dat we liefde, respect en mededogen zullen tonen aan
onze naasten. En die naasten wonen overal ter wereld. Ik wens jullie allen een
werelds kerstfeest toe.
